METODA ELENKTYCZNA, czyli metoda zbijania, polegała na doprowadzaniu do absurdu: fałszywą tezę przeciwnika pojmował poważnie i pytaniami zmuszał do wyciągania z tezy konsystencji dopóty, dopóki nie doprowadziły do twierdzenia sprzecznego z twierdzeniami powszechnie uznanymi bądź z samą tezą pierwotną . Celem było zdemaskowanie tego , co jest tylko pozorem wiedzy i oczyszczeniem zeń umysłu.

METODA MEIEUTYCZNA
czyli sztuka położnicza. Każdy człowiek nosi w sobie wiedzę prawdziwą , ale jej sobie nie uświadamia ,że trzeba mu w tym dopomóc, trzeba wydobyć zeń prawdę Sokrates spełniał tę sztukę przy pomocy pytań. Metoda ta była metodą wspólnego szukania ,która nosi dziś nazwę heurystycznej. Rola kierownika polegała na umiejętnym stawianiu pytań . S. postępował w ten sposób , że dzielił pytania złożone na najprostsze tak że odpowiedź wymagała tylko powiedzenia tak lub nie.

Sokrates miał świadomość swej niewiedzy, mówił jednak ,że posiadał intuicyjną wiedzę o dobru. Wiedza ta stanowiła trzon jego wywodów.

Sokratyzm to skrajny moralizm ,połączony ze skrajnym intelektualizmem cnota jest dlań celem człowieka , a wiedza generalnym środkiem. Wiedzę pojmuję jako pojęciową , a sposób tworzenia pojęć widzi w indukcji. Kto posiada wiedzę i , co za tym idzie cnotę ten posiada największe dobro i przez to jest szczęśliwy.