Śledź nas na:



Saint - Simon

Wystąpił pod hasłem „Nowej Encyklopedii" która kierowała się założeniem iż rzeczywistość stanowi pewien układ będący sumą elementów prostych. Prezentuje świat jako szereg odizolowanych zjawisk nie będących w stanie przekształcić się w powiązany wewnętrznie rozumowo konieczny systemat wiedzy bezwzględnej. Brak syntezy doprowadził wiedzę ludzką do totalnej dezintegracji. Poszczególne nauki występujące we wzajemnej izolacji stały się jedynie sumarycznymi nagromadzeniami faktów.

 

Z braku filozofii uniwersalnej wynikła parcelacja poszczególnych dyscyplin i brak jedności między różnymi dziedzinami wiedzy. S.S. usiłował zatem reorganizować naukę aby tworzyć nowe społeczeństwo. Wierzył bowiem iż powołać do życia prawdziwy system ogólny to tyle co utworzyć nową kulturę i nową cywilizację to zarazem przygotować triumf nowej epoki w dziejach świata . Koncepcja „ natury ludzkiej „ była programowo ahistoryczna ale ahistoryzm ten ograniczenie łączył się z rewolucjonizmem , przeciwstawiał wizję świata powinności . Zło jest złem i tylko złem ; na drugim biegunie oddzielonym wyrazistą granicą znajduje się dobro . Nie trzeba dodawać iż taki styl myślenia operujący jedynie skalą albo formował klarowną jednoznaczność polit. - społ .programu , ujawniał fundamentalną niemożność jakiejkolwiek koncyliacji z zastanym światem , czyniąc go w całości przedmiotem godnym jedynie unicestwienia. S.S. usiłował również reinterpretować historię tak aby uchwycić jej ogólny sens i aby z rzeczywistego przebiegu dziejów wyprowadzić świat ideałów . W jego koncepcji przeciwieństwo ideału i rzeczywistości utraciło zatem charakter totalny i ponadczasowy . Uważał bowiem , że historią włada prawo postępu. Działa ono na zasadzie przyrodniczej konieczności określając ludzkie życie nadając właściwy sens jego wysiłkom . Naczelne prawo postępu ducha ludzkiego pociąga za sobą wszystko i panuje nad wszystkim : ludzie są dlań jedynie narzędziami . Celem ludzkiego życia jest dążenie do szczęścia , szczęście zaś polega na wszechstronnym zaspokajaniu potrzeb . Organizacja społeczeństwa powinna plastycznie odpowiadać wymogom realizacji tego podstawowego zadania . Jedynie użyteczną działalnością ludzką jest oddziaływanie człowieka na rzeczy. Działanie człowieka na człowieka jest zawsze samo w sobie szkodliwe dla ludzkości. Nowe racjonalne społeczeństwo powinno respektować dewizę : „ Każdemu wedle jego zdolności, każdej zdolności wedle jej dzieł „ . Taka zasada zapewnia realizację wolności . Nadrzędny cel - wszechstronne zaspokojenie ludzkich potrzeb poprzez maksymalizację produkcji - sprawia że organizacja życia społecznego nie może zostać pozostawiana spontanicznej grze sił . Zrezygnował z oświeceniowego złudzenia wiary w to , że racjonalny porządek świata społecznego da się zbudować przez postęp oświecenia i rozumu , przez harmonizowanie poszczególnych „egoizmów". Powołał do życia własną szkołę z Bazardem i z Enfantinem.

S.S. o historii

- poszczególne epoki historyczne są odrębnymi elementami

- należy utworzyć naukę powszechną ( człowiek otrzyma ogromną wiedzę)

- z chaotycznych refleksji S.S. rodzi się myśl o ujęciu zjawisk jako odrębnej dyscypliny. Nazwał ją filozofią społeczną .

Naczelne tezy to:

~ cechami społeczeństwa są jedność i spójność

~ historię prawdziwie naukową należy najpierw stworzyć .

~ wyodrębnienie z jednego potoku dziedzin pojedynczych faktów.

 



Zobacz także